Over hoe ons duurzame, houten huisje tot stand komt.
7:14 Michaela belt: “Goedemorgen Iris, de reden dat ik je zo vroeg bel is omdat er iets mis is gegaan met de balken bestelling. Het lijkt er op dat de meeste balken die er zijn voor jullie huisje is dus kunnen jullie deze kant op komen?”
Het is woensdag 1 juli 2020. Michaela, onze toekomstige buurvrouw en tevens bouwcoördinator heeft een strakke planning gemaakt met welke persoon en welke vrijwilliger, zoals we de mensen die ons helpen bij de bouw van ons huisje noemen, op welk tijdstip aanwezig moet zijn om te bouwen. Roland zou vandaag om 15:00 en ik om 17:00 uur aanwezig moeten zijn, maar de planning kon meteen de prullenbak in. Roland gaat zo snel mogelijk naar Koedijk toe en ik breng Ize naar school. De grote balken worden met een kraan in de juiste positie gebracht en worden vast gemaakt door een professional. Gelukkig kunnen ze vandaag de vloer, inclusief isolatie, en de 4 hoekstaanders van onze woonkamer unit in elkaar zetten, de rest blijkt er toch niet te zijn.
Ik heb ook een logistiek hoogstandje gepland met de laatste schoolweek van Ize, kinderfeestjes van klasgenootjes die in Corona tijd jarig waren of die in de vakantie jarig zijn en een lunch op school. Ook die kan ik herzien want de balken voor ons huisje zouden donderdag komen, maar blijken er niet te zijn. Dus hebben Roland en ik het huis in Amsterdam op orde gebracht, omdat we volgende week gaan verhuizen.
Op vrijdag gaat Roland naar Koedijk toe want onze balken zijn er bij de bestelling van 7:30 of van 14:00 uur. Maar ik krijg al snel een telefoontje van Roland dat ik in de ochtend niet hoef te komen, want onze balken zijn er nog niet bij. Als ik om 13:15 uur in de auto zit en weg wil rijden belt Roland om te vertellen dat ook bij deze bestelling onze balken niet aanwezig zijn. Dat is balen, we hadden zoveel zin om te beginnen!
We zijn inmiddels meer dan een week verder. Donderdag 9 juli. Het is grijs en het regent. Inmiddels slapen we al twee nachten op camping de Kolibrie in Warmenhuizen, om de hoek van waar we gaan wonen. “Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria zingen we vol overtuiging als Lune wakker wordt. Vandaag is ze 4 jaar geworden. Overal hangen slingers, in onze camper, maar ook in de caravan van de buren. Want de ouders van Roland staan sinds maandag ook op deze camping. In de voortent staat het cadeau voor Lune, een fiets!
Na het ontbijt rijden Roland en ik rijden naar ons ‘oude’ huis in Amsterdam toe. In de auto besef ik pas echt dat het moment van de sleuteloverdracht nu is. Het is zo hectisch geweest, er waren zoveel dingen om te regelen, en over na te denken dat het besef nu pas komt. Ik krijg een berichtje van mijn schoonzus, ’elk einde is een nieuw begin’. En daar komen de tranen. Wat is het spannend wat we doen, wordt het wel zoals verwacht en wat laten we allemaal achter. Het oude vertrouwde was ook zo fijn, maken we wel de juiste beslissing, we kunnen nu niet meer terug. Allemaal gedachtes die door mijn hoofd heen schieten. Roland en ik kletsen wat en rijden de vertrouwde wijk in.
Ons huis is helemaal leeg en kaal. Het klinkt hol en is klaar voor de nieuwe bewoners. We halen de laatste spinnenwebben weg en dan gaat de bel.
Met de nieuwe bewoners en hun aankoopmakelaar doen we een laatste check in huis en dan steken we de sleutel in het slot en sluiten voor eeuwig de deuren aan de Eeuwige Jeugdlaan, op naar de notaris!
Nadat we de sleutels hebben overhandigd rijden we weer terug naar Koedijk. Mijn moeder rijdt mee. Zij volgt als journalistiek/documentair fotograaf ons hele proces in beeld, tekst en video. We kijken even naar de vorderingen op de bouwplaats en ik voel een enorme lach op mijn gezicht verschijnen. Wauw wat tof, we zijn echt begonnen met het bouwen van ons huis!
We rijden terug naar de camping, eten wat met elkaar en sluiten de dag af met een lekker stuk taart. Wat een rollercoaster aan emoties was deze dag.
Vrijdag 10 juli
Nu de frames van onze 2 units staan kunnen we alle houten staanders in de muren en de liggers in het plafond plaatsen. Zo krijgt het huis al echt vorm want op de plekken van ramen zijn uitsparingen gemaakt waar de kozijnen precies in passen. Vandaag werken we aan de slaapkamer unit.
Zaterdag 11 juli
Roland, Wietse (Roland’s vader) en ik zijn het vaste bouwteam. Ina (moeder Roland) past op de kinderen en Ingrid (moeder Iris) legt alles vast in foto en film. Vandaag krijgen we ook nog hulp van Henk. Dat is super fijn! Met elkaar zetten we de staanders en liggers in de woonkamer unit.
Zondag 12 juli
Vandaag ligt de focus op het dak van de slaapkamer unit zodat de dakdekker morgen het dak waterdicht kan maken. En al weer krijgen we hulp, van David en Ruben!
Op de houten liggers komt isolatie. Dit zijn ecologische houtvezelplaten. Standaard is de isolatie 60 mm en wij leggen er 160 mm op omdat de meeste warmte door het dak verdwijnt. Met deze extra isolatie hopen we (bijna) zonder verwarming te kunnen wonen. Op de isolatie komt een laag dakfolie, dan leggen we er tengels op en daar komen OSB platen op. Daar over heen komt de EPDM laag die er voor zorgt dat het dak waterdicht is.
